Als klein kind kwam ik vaak op Terschelling. Vage herinneringen schieten voorbij, als mijn moeder het over de fietstochtjes heeft door het Donkere Bos. Het was dan ook als een droom die uitkwam dat ik een tripje mocht plannen naar het derde Waddeneiland op rij. Twee volle dagen in maart, waarbij ik juist nieuwsgierig was hoe het eiland zou zijn in het winterseizoen…
De bekende uitspraak ‘Je bent al helemaal weg, als je op de boot zit’ kan ik alleen maar bevestigen. Rederij Doeksen bracht mij via Unesco Werelderfgoed de Waddenzee met de snelboot in 45 minuten naar het vogeleiland. Bij aankomst glom mijn huurauto van verhuurorganisatie Wiegman me al tegemoet, waarna ik met trots de Belvilla magneten op mijn racemonster plakte zodat alle eilandbewoners niet om mij heen konden.
Dag 1 begon stralend. Een strak blauwe lucht, een fel zonnetje en een grote glimlach op mijn gezicht. Het leek eerder lente dan een kille winterdag waar ik me op had ingesteld. Ik besloot op gevoel te rijden en het eerste uur het eiland volledig tot me te nemen. Mijn interesse werd gewekt door een uithangbord met in krijt geschreven ‘koffie en traditionele cranberry koek’. Dit klonk uiteraard als muziek in de oren en ik besloten de Koffiemolen binnen te stappen. Even ging ik terug in de tijd. Oude koffiemalers hingen door de hele molen heen. Mijn bestelling werd opgeschreven op een post-it en ik vroeg meteen maar of ik wel kon pinnen. De dame achter de bar moest lachen en gaf aan dat ik ook niet zover van de bewoonde wereld was. Na een kort gesprekje met de beheerster van de molen en twee andere dames die koffie met me dronken, ontving ik de eerste kritische kijk op het bekende festival Oerol. Een evenement dat ieder jaar over het hele eiland plaatsvindt met locatietheater en landschapskunsten. “Vroeger spijbelde we stiekem om met z’n allen naar het knusse festival te gaan. Nu krijgen de scholen gewoon vrij”, aldus een eilandbewoonster.
Villa Duindroom op Terschelling
Na mijn eerste echte kennismaking met het eiland stond mijn eerste afspraak op de planning bij misschien wel het mooiste huis van het hele eiland: Villa Duindroom. Na Midsland aan Zee te zijn binnengereden, zag ik in de verte het vakantiehuis al liggen hoog op een duin. De beheerster ontving mij vriendelijk en leidde me rond door de enorme ruimtes. Sinds 3,5 jaar woont zij op het eiland en heeft ze 13 huizen onder haar hoede. Ik sprak met haar over hoe ze op het eiland is beland, tegen welke belemmeringen eilandbewoners aanlopen en welke enorme waarde beheerders van vakantiehuizen hebben op het eiland. Na een paar prachtige foto’s te hebben gemaakt, zette ik mijn tour weer verder richting ‘West’, het kloppende hart van het eiland.
West-Terschelling is een levendige plaats vol gezellige restaurantjes, bars, clubs en fraaie boetieks. De origineelste items, van een volledige lente outfit tot de hipste interieur gadgets, vind je dan ook bij Fraai. Een verfrissende, verse smoothie bij Bakkerij Scheerman zorgt er dan ook weer voor nieuwe energie en de lekkerste nasmaak om de middag mee in te gaan!
Luxe safari lodges
De middag stond in het teken van een bezoek aan Camping Wantij. Aan de keukentafel werd ik ontvangen door alleskunner Bianca, wie sinds 2007 trotse eigenaar is van een bedrijf wat ook wel een vakantiebelevenis genoemd kan worden. Het terrein bestaat uit luxe safari lodges, appartementen en ruim opgezette kampeerplaatsen. Tijdens mijn bezoek werd er met man en macht gewerkt om de sanitaire ruimte voor de campinggasten en het zogeheten buurthuis klaar te hebben voordat het seizoen weer van start gaat. In het buurthuis komen de gasten tezamen om informatie te vergaren, uitjes te regelen en verse broodjes in te slaan. “Ik houd van spontaniteit. Als gasten willen wadlopen, regelen we een tripje naar het wad. Als ze willen fietsen, zetten we deze klaar”, aldus Bianca.
Na de rondleiding over het terrein, kreeg ik het aanbod of Bianca me naar het Drenkelingenshuisje kon rijden. Dit liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen! Via het strand crosten we in de Jeep (mijn droom!) over het mulle zand naast het meest oostelijke punt van het eiland. Normaal gesproken loop je vanaf het Heartbreak Hotel (het laatste strandpaviljoen van het eiland) nog eens 7 kilometer naar het Drenkelingenhuisje. Naast Bianca, vergezelden haar twee labradors ons tijdens dit spannende ritje. Ik voelde me bijna als één van de schipbreukelingen van toentertijd, euforie bij het zien van deze schat. Wie vroeger dit onderkomen door de kolkende branding wist te bereiken, hees de sjouw, een soort opengewerkte bal, als roep om hulp. Via een omweg langs een top accommodatie ‘Top’ (400 meter van het strand!) reden we voldaan weer het terrein op van familie Jongsma.
Mijn dag kon niet meer stuk toen ik samen met de bouwlieden en Bianca kon beginnen aan de zelfgemaakte hutspot met worst. Van al die indrukken krijg je immers trek! Met een voldaan gevoel viel ik in slaap in mijn eigen appartement te midden van de duinen.
Dag 2 begon vroeg, met regen en wind. Compleet het tegenovergestelde van mijn vorige dag, maar zeker niet minder leuk. Dit weer hoort ook bij het eiland! Eilandbewoners zijn niet van suiker, zoals ze zelf zeggen. Een beetje regen maakt ons sterker.
Gerenoveerde boerderij op Terschelling
Mijn ochtend stond in het teken van een bezoek aan een nieuwe accommodatie in het dorpje Lies. Een prachtig, gerenoveerde boerderij bestaande uit en 8 -en 12-persoons verblijf welke ook met elkaar gecombineerd kunnen worden. De familie Bolder nam uitgebreid de tijd voor me om me rond te leiden door deze interieurdroom. Ik kon niet wachten om hier met mijn camera doorheen te gaan! Deze boerderij is een typisch voorbeeld van een vakantiehuis dat zo in een VT-woonblad getoond kan worden. Houten balken, knusse zithoekjes met Ibiza kussens, warme kleuren, stortdouches en het kookeiland lachten me tegemoet. Mijn fotoshoot stond er dan ook binnen het uur op, waarna ik werd uitgenodigd voor een verse kop koffie. Astrid vertelt me haar levensverhaal, de reden van hun verhuizing van het oosten naar het meest noordelijke puntje van Nederland. Dit vind ik eigenlijk dan ook het leukste van mijn werk, de verhalen achter ieder huis. Dit maakt iedere plek uniek!
Mijn ruitenwisser draaide inmiddels overuren, toen ik mijn weg terug vervolgde richting Oosterend. Aan de voet van de duinen ligt Residentie Dichtbij Zee – een fantastische plek met sfeervolle appartementen, een vrijstaande duinvilla en een wellnesstuin met sauna’s. Een familiebedrijf dat al 40 jaar teruggaat en waar vader, moeder en twee dochters al het mogelijke doen om het gasten naar hun zin te maken. Het inspireert me hoe ze het gehele seizoen 7 dagen in de week keihard en met elkaar plezier beleven. Dit zou een absolute aanwinst zijn in het portfolio van Belvilla! Een ‘must-do’ is het combineren van je overnachting met een avontuurlijke activiteit via Puur Terschelling. Paardrijden, huifkartochten of wadlopen langs de meeste unieke routes, en dat op het breedste strand van Europa!
De twee dagen zijn voorbijgevlogen en ik kijk nu alweer uit naar mijn volgende trip. Voordat ik de boot van 18.20 uur weer opstapte, bestelde ik een drankje bij De Bras. Een onwijs sfeervolle locatie waar je kunt eten, drinken, loungen en dansen! Hier kom ik dan ook graag een keer terug. Mijn volgende bezoek vindt nog in de lente plaats, waarna ik in mijn volgende blog nieuwe verblijfadresjes met jullie deel. Ik ben nog lang niet klaar met het ontdekken van dit eiland. Een ding weet ik wel, Terschelling biedt avontuur in ieder seizoen met iedere weersomstandigheid!
